Ән салу өнерін игерудегі тыныс алудың тұрақты моделі

Аннотация

Вокалдық практикада аралас тыныс алудың да ролі өте зор: диафрагма төмен түседі, жан – жаққа барлық айналымда созылады, қорытындысында әнші кеудесі бел аймағында өзінің көлемін ұлғайтады; бел бұлшықеттерінің сезінуі арқылы ауа өкпенің төменгі жағын толады. Мұнда, бұлшықеттері екі жаққа иіріліп қозғалады, ал іш алдыға қарай үрленіп қозғалады; Диафрагма болса одан сайын нығыздала түседі. Әншінің фонациялық тыныс шығару кезінде ән айтқанда тыныс алу қалпын сақтап қалуға тырысса, дыбыс тіреуішін сезіне білуге деген икемділігіде жоғары болады. Әншілік хордың негізгі талабы ән айтқанда тыныс алған соң сәл кідірісте ұстап үйрену қажет. Бұл тынысты пайдалану кезінде дыбыстың интонациялық тұрғыда жақсы естілуіне, орындалуына әкеледі. Шығарма жылдамдығы тез болған сайын, тыныс алудағы кідірісте тым қысқа болады.  Дауысты жаттықтырып дұрыс ән салу үшін берілген жаттығуларды пианиномен сүйемелдеу немесе әнді үн таспадан тыңдаттыру арқылы ұйымдастыру оны ұсақ моторикалық қимыл қозғалыспен ұштастыру бұл ерекше білімді қажет ететін білім алушыларға перцептивтік түрде ерекшеленуіне әкеледі. Осы әрекет оқушының ырғақты сезіне білуін, көру, аудио пайдалану және кинестикалық жүйеде қабылдауымен білімінің сапасының өсуіне және практикалық білігін ұштауға оңтайлы әсер етеді.